Vikipedi

Filistincilik

Filistinlilik, zaman zaman Filistin halkının Filistin milliyetçiliği/ulusal siyasi hareketi'ni ifade etmek için kullanılan bir terimdir.[1] Edward Said'in çalışmalarında ve Hıristiyan Siyonizm'e karşı çıkan ve Siyonizm'e ve İsrail'in var olma hakkına meydan okuyan belirli bir teoloji damarını tanımlamak için kullanılmasıyla yaygınlık kazanmıştır.

Kelimenin tarihçesi değiştir

Bazıları terimin ortaya çıkışını son on yıllara dayandırsa da - kelime 1989 Oxford English Dictionary'de yer almamaktadır.[2] - 1970'in başlarında, o dönemde Haaretz'in Londra muhabiri olan Alfred Sherman, Filistinlilerin bağımsız devlet olma teklifinin Batı'da yaygın destek bulmasına şaşırdığını ifade ettiğinde kullanılmıştır[3] Sherman laboured under the impression, belirgin bir Filistin kimliğinin 1960'ların geç bir ürünü olduğu ve özellikle de Filistinlilerin isteklerini güvence altına almak için daha geniş Arap dünyasından ziyade kendi kaynaklarına güvenmeleri gerektiğini anladıkları Altı Gün Savaşı'nın sonucuyla ilgili hayal kırıklığından sonra ortaya çıkmaya başladığı izlenimini edinmiştir.[4] İsraillilerin böyle bir öneriden rahatsız oldukları sonucuna vardı, çünkü Filistinlilerin ulus olma arzusu ('Filistinlilik') Yahudilerin Siyonizm tarafından aradıklarını tam olarak yansıtıyordu. Filistinlilere bu zeminde meydan okumak, İsraillilerin kendilerini kendilerinin ileri sürdüğü bir hakkı sorgularken bulmaları ve dolayısıyla İsrail projesinin meşruiyetini dolaylı olarak sorgulamaları anlamına gelecekti.[a]

1973'te John B. Wolf, Sherman'ın ileri sürdüğüne benzer bir teşhiste bulundu: 1967 savaşı Filistinlileri müttefiklerinden tecrit edildikleri gerçeğini kabul etmeye zorlamıştı ve "Filistinlilikleri" böylece iki hedef geliştirdi: kendilerini kaybettikleri topraklarla yeniden bütünleştirmek ve Filistinlileri kendi geleceklerinde söz sahibi olmaktan mahrum bırakarak onları dışlayan ve "varlıklarını yadsıyan" bir siyaseti değiştirmek için çabalamak. {Çağdaş uluslararası ilişkilerin Filistin milliyetçiliğinin etkinliğini ölçmedeki başarısızlığı anlaşılabilir; Filistinliler bile Altı Gün Savaşı sonrasına kadar kendilerine yardım etme konusundaki gizli yeteneklerinin farkına varmadılar. Bu savaş onlara Arap askerî güçlerinin İsrail savunma örgütleriyle boy ölçüşemeyeceğini ve sadece kendilerinin anavatanlarını geri kazanmak için silahlı ve uzun süreli bir mücadeleyi sürdürmek için yeterli motivasyona sahip olduklarını göstermiştir. Bu gerçeği kabul etmeleri, iki hedefi olan ulusal bir siyasi hareket olan "Filistinliliğin" kaynağıdır. Birinci hedef, Arap Filistinlinin kaybettiği topraklarıyla tam olarak bütünleşmesini sağlamak, ikinci hedef ise onu dışlayan ya da geleceğiyle ilgili planların oluşturulmasındaki varlığını yadsıyan siyasi durumu değiştirmektir'.[5]

Edward Said'in terimi benimsemesi değiştir

Bu kelime 1980'lerde, Arap dünyasının yabancı temsillerindeki önyargıları analiz eden Oryantalizm adlı etkili kitabın yazarı Filistinli akademisyen Edward Said tarafından benimsendiğinde önem kazandı. Said'e göre İsrail ve destekçileri, mülksüzleştirme, savaş, sürgün ve etnik temizlik gibi uzun ve parçalı bir tarihe sahip olan Filistinlilerin, İsrail devletinin kurulmasıyla birlikte yaşadıklarını 'anlatma iznini'[6] inkâr etmeye çalışmışlardı. Said bu terimi 'Filistin'in çok ırklı ve çok dinli tarihinin yeniden vurgulanması üzerine inşa edilen siyasi bir hareket' olarak tanımlamıştır.[b] London Review of Books ABD editörü Adam Shatz'a göre Said, Siyonizm'in altında yatan, Siyonist anlatının karakteristiği olan 'karanlık tarihsel kadercilik ve ötekine yönelik dışlayıcı korkuya' karşı yazılmış bir 'karşı-mit' geliştirmeye çalışmıştır. Said için "Filistinlilik", sürgün ve askeri işgalin çelişkilerine tanıklık eden, hem Filistinliler hem de Yahudiler için bir gelecek yaratmanın öncülü olarak doktriner olmayan, ırksal ontoloji ile takıntısız bir tür açık uçlu muhalif anlatıya atıfta bulunuyordu.[7]

Ilan Pappé]] tarafından yorumlandığı şekliyle Said'in "Filistinliliği", milliyetçi dürtülerin dar çağrısı ile hem Siyonizm'in hem de Arap tiranlıklarının üstesinden gelmek için üç ilke olan tanıma, hesap verebilirlik ve kabullenme ilkelerini benimseyen evrenselcilik/evrensel değerler arasında bir uzlaşmaydı: Yani, Filistin devletinin kurulmasından daha önemli olan nakba'nın küresel olarak tanınması; evrensel ilkelere saygı göstererek, İsrail'in gelecekte mültecilerin geri dönüşünün bir başlangıcı olarak etnik temizlik konusundaki sorumluluğunu kabul etmesi; ve üçüncü olarak, İsraillileri devletlerinin kurulduğu daha geniş Arap dünyasına entegre etmenin bir ön koşulu olan Yahudi acılarının tarihi gerçekliğinin kabul edilmesi.[8]

Kudüs İbrani Üniversitesi'nde İslam tarihi profesörü olan Haim Gerber, 2004 yılında Rashid Khalidi'nin 1. Dünya Savaşı öncesi Arapça basın üzerine yaptığı araştırmadan da görülebileceği gibi, İngiliz Mandası altında tam teşekküllü Siyonist göçün başlamasından önce ulusal bir Filistin hissiyatı ya da "Filistinlilik" olduğunu ileri sürmüştür.[c]

İki yıl sonra Jason Franks bu kavramı Filistin ulusunun temelini oluşturan değerler, inançlar, gelenekler ve tarih bütününü ifade etmek için kullanmıştır.[d] Onun analizine göre, Siyonizm ile taban tabana zıtlık içindeydi ve hem Siyonizm hem de Filistinlilik, İsrail-Filistin çatışmasında rekabet eden ikiz ideolojik kodlardı ve her ikisi de çatışmayı yönlendiren terörist, milliyetçi ve dini unsurları açıklıyordu.[e] Filistinliliğin köklerinin 1908'deki Jön Türklerin isyanı'nda yattığını, bunun o dönemde Filistin milliyetçi duygusunun ortaya çıkmasında çok önemli olduğunu, çünkü Türkiye'deki devrimin basını Osmanlı sansürü'nden kurtardığını ve farklı bir kimliğin yerel iddialarının ortaya çıkmasını sağladığını ileri sürdü. Daha sonra 'sadece Siyonizm ve İngiliz emperyalizmine karşı değil, aynı zamanda daha geniş Arap dünyasına karşı da bir tepki olarak' gelişti."[9]

2016 yılında Filistin sinema tarihi üzerine yazdığı monografide Chrisoula Lionis, Filistinli kimliğine ilişkin anımsama teorisine meydan okudu. Ulusal bilincin gelişiminin izini sürerken, hem 1917 Balfour Deklarasyonu hem de 1948 Nakba tarafından harekete geçirilen 'Filistinlilik'ten, bu ulusal Filistinlilik bilincini kristalize eden ve 1968'deki Karameh Savaşı'nın sonucu olarak gördüğü 'Filistinliliğe' doğru üç temel bölüm aracılığıyla bir geçiş tespit eder.[10]

Batı uygarlığına bir tehdit olarak Filistinlilik değiştir

Gerber'in makalesinden bir yıl sonra, 2005 yılında, El Aksa İntifadası bağlamında yazan Bat Ye'or, bir komplo teorisi[kaynak belirtilmeli] ortaya atan Eurabia: The Euro-Arab adlı kitabında bu kelimeye "Filistinlilik" başlıklı bir bölüm ayırmıştır: Yeni Avrupa Kültü" başlıklı bir bölüm ayırmış ve burada 'Filistinolatri' olarak adlandırdığı Filistinciliğin hem geleneksel Avrupa antisemitizmi için yeni bir araç, hem de '1930-1940'ların Avro-Arap Nazizminin geri dönüşü' olduğunu iddia etmiştir. Ona göre, Anglikan piskoposu ve teolog Kenneth Cragg[11] ile Kudüs merkezli Sabeel Ekümenik Kurtuluş Teolojisi Merkezi direktörü Filistinli Anglikan rahip Naim Ateek'in çalışmalarıyla ortaya çıkmıştır. [12][13] Ancak bu yazarlardan hiçbiri bu terimi yazdığı dönemde kullanmamıştı, ancak Bat Ye'or bu terimi İsrail'in Batı Şeria'yı işgali altında Filistinlilerin çektiği acıları tasvir ederek Avrupalı vicdanlarla oynamaya yönelik dini girişimler olarak gördüğü şeyleri nitelemek için kullandı.[14][f] Bu 'Filistinliliğin' etkisinin, Jacques Chirac, Javier Solana, Romano Prodi'den Dominique de Villepin ve Mary Robinson'a kadar, Filistin sorununu dünya barışı için merkezi bir mesele olarak görmeye başlayan Avrupa'daki büyük politikacıların pozisyonlarında görülebileceğini iddia etti.[15]Şablon:Bsn Ona göre, Filistinlilerin içinde bulunduğu kötü duruma ilişkin Hristiyan çağrışımları, Yahudilerin Hristiyanlar tarafından şeytanlaştırılması geleneğine ihanet ediyordu,[14] ve 'modern bir Avrupa kültü' statüsü kazanmıştı. Daha spesifik olarak, teolojik açıdan, bu 'Hristiyan Filistinliliğini' sapkın olarak yorumladı, çünkü bunun Marcionizm'in bir çeşidi olduğunu iddia etti.[16][g]

Bat Ye'or'un polemiğinden kısa bir süre sonra (2006)[kaynak belirtilmeli], bu terim İngiliz gazeteci Melanie Phillips tarafından Londonistan: How Britain Is Creating a Terror State Within adlı kitabında Filistin davası için olumsuz bir tanım olarak kullanılmaya başlandı; Phillips'e göre Müslüman Kardeşler'in bir kolu olan Muslim Association of Britain, 'radikal Filistinliliğin' 'öncüsü' haline gelmişti. "Büyük Britanya'da."[17]

2007 yılında, Filistinlilerin ulusal haklarının Batı medeniyetine ve özellikle de dini değerlerine yönelik bir tehdit olduğu fikri, Hazel Grove'da Bakan Yardımcısı olan Evanjelik teolog Paul Wilkinson tarafından bir kitapta savunulmuştur. Stockport, Cheshire'daki Full Gospel Kilisesi ve Tim LaHaye'in Pre-Tribulation Rapture Research Center üyesi.[18] İngiliz bir Hristiyan Siyonist olan Wilkinson, o yıl "For Zion's Sake" adlı kitabında Hıristiyan Siyonizm'in antitezi olarak "Hıristiyan Filistinlilik" adını verdiği bir bölüm ayırmıştır.[19][20] İddialarını 2017 yılında yerine koyma teolojisi adlı çalışmasının Israel Betrayed - Volume 2: The rise of Christian Palestinianism başlıklı ikinci cildinde daha ayrıntılı olarak sürdürdü.[21]

Wilkinson'ın Hristiyan Filistinliliğine yönelik eleştirisi, Hristiyanların 1948'de İsrail'i Tanrı'nın 'egemen elinin' kurduğunu kabul etmeleri gerektiğini savunmaktadır.[22] Yahudilerin Filistin'e toplanması parousia veya Kral Mesih'in dönüşü]] için bir ön koşul olduğundan, yalnızca Siyonizm yanlıları gerçek Hristiyanlardır.[23] Yahudi İsrail devletine koşulsuz destek, Mesihçilik Mesih'in son zamanına ilişkin bir Hristiyan beklentisine dayanmaktadır.] Wilkinson, Filistin halkı diye bir şey olmadığını, uluslarının, dillerinin, kültürlerinin ve dinlerinin Hristiyanlık karşıtı liberaller tarafından uydurulmuş bir aldatmaca olduğunu söylemektedir.[24] Bu fikrin kendisi, 'İsrail'in yıkımını gerçekleştirmek için ona karşı yürütülen İslami savaşta bir başka taktik manevradan' ibarettir. Diğer Hristiyanlar, özellikle de Filistinlilerin 'algılanan' acılarından söz ederek İsrail'i eleştiren Filistinli Hristiyanlar,[25] Filistin yanlısı propagandayı destekleyerek Yahudi nefretini körüklemektedir. Siyonist olmayanlar antisemitik Nazi sempatizanlarıdır.[26] Kitap, Rocky Mountain College of Art and Design'da beşeri bilimler profesörü olan teolog Darren M. Slade tarafından eleştirilmiştir.[h]

2007 yılında, Filistinlilerin ulusal haklarının Batı medeniyetine ve özellikle de dini değerlerine yönelik bir tehdit olduğu fikri, Hazel Grove'da Bakan Yardımcısı olan Evanjelik teolog Paul Wilkinson tarafından bir kitapta savunulmuştur. Stockport]], Cheshire'daki Full Gospel Kilisesi ve Tim LaHaye'in Pre-Tribulation Rapture Research Center üyesi.[18] İngiliz bir Hristiyan Siyonist olan Wilkinson, o yıl "For Zion's Sake" adlı kitabında Hıristiyan Siyonizm'in antitezi olarak "Hıristiyan Filistinlilik" adını verdiği bir bölüm ayırmıştır.[19][20] İddialarını 2017 yılında yerine koyma teolojisi adlı çalışmasının Israel Betrayed - Volume 2: The rise of Christian Palestinianism başlıklı ikinci cildinde daha ayrıntılı olarak sürdürdü.[21]

Wilkinson'ın Hristiyan Filistinliliğine yönelik eleştirisi, Hristiyanların 1948'de İsrail'i Tanrı'nın 'egemen elinin' kurduğunu kabul etmeleri gerektiğini savunmaktadır.[22] Yahudilerin Filistin'e toplanması [[parousia]parousia veya Kral Mesih'in dönüşü]] için bir ön koşul olduğundan, yalnızca Siyonizm yanlıları gerçek Hristiyanlardır.[23] Yahudi İsrail devletine koşulsuz destek, [[Mesihçilik] Mesih'in son zamanına ilişkin bir Hristiyan beklentisine dayanmaktadır.] Wilkinson, Filistin halkı diye bir şey olmadığını, uluslarının, dillerinin, kültürlerinin ve dinlerinin Hristiyanlık karşıtı liberaller tarafından uydurulmuş bir aldatmaca olduğunu söylemektedir.[24] Bu fikrin kendisi, 'İsrail'in yıkımını gerçekleştirmek için ona karşı yürütülen İslami savaşta bir başka taktik manevradan' ibarettir. Diğer Hristiyanlar, özellikle de Filistinlilerin 'algılanan' acılarından söz ederek İsrail'i eleştiren Filistinli Hristiyanlar,[25] Filistin yanlısı propagandayı destekleyerek Yahudi nefretini körüklemektedir. Siyonist olmayanlar antisemitik Nazi sempatizanlarıdır.[26] Kitap, Rocky Mountain College of Art and Design'da beşeri bilimler profesörü olan teolog Darren M. Slade tarafından eleştirilmiştir.[i]

Filistinlilere karşı polemiklerde kullanım, 2010-2021 değiştir

2010 yılında Filistinlilik, İsrailli gazeteci Moshe Dann tarafından İsrail'i yerleşimci-sömürgeci devlet olarak gören ve iki acil hedefi olan bir 'ideoloji' olarak tanımlandı: Filistin topraklarında 1949 ateşkes hatları tarafından tanımlanan Filistin devleti ve Filistinli mültecilerin geri dönüş hakkı'nın uygulanması. İddialarını 2021'de de tekrarlayan Dann'a göre, uzun vadeli hedef olan 'İsrail'in ortadan kaldırılması' hem Filistin Ulusal Sözleşmesi (Oslo Anlaşmalarından sonra 1996'da feshedilmiştir) hem de Hamas Sözleşmesi'nde (2017'de iptal edilen bir hüküm) açıkça belirtilmiştir.[27] Bu 'ideolojinin' bizzat İsrail tarafından 1993 Oslo Anlaşmaları ile meşrulaştırıldığını iddia etti. Dann, Filistinli kimliğinin Yahudi halkının ulus-devleti olarak İsrail'e karşı uydurulmuş bir kurgu olduğunu ve İsrail'in Filistin Batı Şeria'sı üzerinde hak sahibi olduğunu çünkü buranın Yahudi arkeolojik alanlarıyla dolu olduğunu, Filistinlilere ait herhangi bir tarihi mirasa dair kanıt bulunmadığını iddia etti.[28]

Gazeteci ve The Israel Project'in eski danışmanı Tower Magazine'e göre Ben Cohen,[29] Neo-faşistleri, liberalleri, aşırı solcuları ve İslamcıları bir araya getiren ve 1945'ten sonra Yahudilerin kendi kendilerini güçlendirme çağına militanca karşı çıkan bir toplumsal hareket kisvesine bürünen Filistincilik, son dönem antisemitizmini besleyen temel ideolojidir.[j]

2018 yılında, misyonunu 'düşmanlarımızın ne kadar zehirli olduğunu herkese göster(mek)' olarak tanımlayan İsrail yanlısı İngiliz blog yazarı David Collier'e göre Filistinlilik, ifade özgürlüğü ve insan hakları davası için bir tehdit, anti-Semitizmin bulaşıcı bir ajanıydı:

'Filistinlilik' özgürlüğe, tartışmaya, açıklığa ve insan haklarına karşı bir hastalıktır. ... Bu hastalığa yakalananlara, masumiyetlerini protesto etmek için bir inkar mekanizması sağladığı gibi antisemitizmi de bulaştıracaktır."[k]

Filistin düşmanlığının eleştirisi değiştir

2021 yılında, Rashida Tlaib, Ilhan Omar, Ayanna Pressley ve Alexandria Ocasio-Cortez gibi Demokrat Partili meslektaşlarına ("Kadro") İsrail'in insan hakları sicilini eleştirdikleri için Amerikan kongresinde yapılan iki partili saldırıları analiz eden Siyonist eleştirmen Peter Beinart, Jewish Currents dergisinde yazdığı yazıda Kadro'yu savunmuştur. Beinart, birincisinin bu tür eleştirilerin anti-Semitik olduğu iddiasının kendisinin bağnazlığın - "insanlara grup kimlikleri nedeniyle aşağı muamele etmek" - kanıtı olduğunu ve Amerikan toplumunda yaygın olduğunu iddia ettiği Filistin karşıtlığı biçimini aldığını ileri sürmektedir.[l]

Beinart'a göre Filistin karşıtlığının bağnazlığı, "İsrail karşıtlığı" ya da "Yahudi karşıtlığı "nın aksine "Filistin karşıtlığı" kelimesinin neredeyse hiç bulunmamasına rağmen "her yerde mevcuttur". Herhangi bir Google aramasında,[m] bu tür politikacıları antisemitizmle ilişkilendiren sonsuz sayıda bağlantı ortaya çıkaracaktır, oysa Google, atıfta bulunduğu kongre üyelerinin - Michael Waltz, Jim Banks, Claudia Tenney, Ted Deutch, Josh Gottheimer, Bu suçlamaları Temsilciler Meclisi'nde tekrarlayan Kathy Manning, Elaine Luria ve Dean Phillips, bu konudaki önyargılarına dair güçlü kanıtlara rağmen Filistinlilere düşmandırlar. [n] Beinart, İsrail'i apartheid uygulamaları veya Jewish supremacist territorial ambitions (B'tselem) ile suçlayan Demokratlar grubunun sadece uluslararası hukuk ihlallerine karşı bir muhalefeti yansıttığını düşünmektedir: Human Rights Watch gibi STK'lar tarafından paylaşılan bir görüş. Beinart, anti-Semitizm ile Filistin karşıtlığı arasında tarihsel bir analoji kurmaktadır.[30] Yahudilere eşit muamele edilmesi yönündeki baskılar 19. yüzyılda siyasi bir çekişme kazanmadan önce Yahudilere aşağı muamele edilmesini ifade eden bir terim yoktu. Yahudiler yasal olarak tanındıktan sonra, Yahudi vatandaşların eşit haklara sahip olmasına karşı olanları ifade etmek için anti-Semitizm terimi moda oldu. Benzer bir mantık (Filistin karşıtlığı) terimi için de geçerlidir. 20. yüzyıl boyunca Amerikan ve İsrail söyleminde "Filistinli" gibi bir kelimeye neredeyse hiç tahammül edilmemiştir. Filistinlilerin de eşitliği hak ettiği hala dile getirilememektedir ve Filistinlilerin eşitliğini savunanların anti-Semitik olduğu yönündeki acımasız iddialar Beinart'a göre bir tür bağnazlıktır. Antisemitizmin IHRA tanımının etkinliği, bu şekilde yorumlanan Filistin karşıtı baskıcı uygulamaların nasıl susturulduğunu çarpıcı bir şekilde göstermektedir.[31]

Ayrıca bakınız değiştir

Notlar değiştir

  1. ^ 'İsraillilerin Filistinli bir Arap ulusu fikrine tepki vermekteki yavaşlığı, ideolojik geçmişlerini ve mevcut sorunlarını da yansıtıyordu. Siyasi çıraklık dönemlerinin çoğunu Yahudilerin gerçekten bir ulus olduğunu ve her ulusun kendi ulusal evini hak ettiğini göstermeye adamış olan İsrailliler, başka bir grubun ulus olma iddiasını ya da bunun kendilerine devlet olma hakkı verdiği şeklindeki apaçık sonucu sorgulama ihtimaliyle karşı karşıya kaldıklarında rahat değillerdi." Sherman 1971, s. 112
  2. ^ 'Eğer bugün Yakın Doğu'nun düğüm noktasının İsrail ile dağınık ya da işgal altındaki Filistinli Arap nüfusu arasındaki çatışma olduğuna inanılırsa, o zaman bu soruna daha net bir bakış mümkün hale gelir. Zira bölgenin incelenmesinde en büyük dikkat dağıtıcı unsur, "herkesin"' Filistinlilerin varlığına izin verme konusundaki isteksizliği olmuştur. Bu, Filistinlilerin kendileri için de diğer Araplar ya da İsrail için olduğundan daha az doğru olmamıştır. Benim tezim, 1967'den bu yana kafa karışıklıklarının bir şekilde azaldığı, çünkü Filistinlilerin bu gerçeği kabul etmek zorunda kaldıkları ve yavaş yavaş buna göre hareket etmeye başladıklarıdır. Bu tanıma, Filistinlilik olarak adlandırdığım şeyin kaynağıdır: Filistin'in çok ırklı ve çok dinli tarihinin yeniden vurgulanmasıyla inşa edilen siyasi bir hareket. Filistinliliğin amacı, Filistinli Arap'ın topraklarıyla ve daha da önemlisi yirmi bir yıldır kendisini ya sistematik olarak dışlayan ya da giderek daha inatçı bir mahkum haline getiren siyasi süreçlerle tam anlamıyla bütünleşmesidir. Said 2007, s. 16
  3. ^ 'Yerel Filistinli kimliği ülkede İngilizlerden ve Siyonizm'den önce de açıkça mevcuttu. Filistinlilerin 1918-1920 yılları arasında Suriye milliyetçiliğini benimsemesinin önemi abartılmamalıdır: bunun Arap milliyetçiliğine doğru atılmış bir ilk adım olarak görüldüğü açıktır. Suriye kralı olarak atanan Faysal, Siyonizm'i alt edebilecek bir güç gibi görünüyordu. Yehoshua Porath
  4. ^ 'Filistinlilik ya da Filistin Milliyetçiliği, Filistin-İsrail çatışmasındaki diğer temel söylemdir ve Siyonizm gibi bir kimlik söylemi olarak görülebilir. ... Filistinlilik söyleminin kabulü, bu söylemin dayandığı varsayımların da kabulü anlamına gelir. Bunlar arasında toprak, kimlik, tarih, kültür ve din yer almaktadır. Filistinlilik sadece Siyonizm ve İngiliz emperyalizmine karşı değil, aynı zamanda daha geniş Arap dünyasına karşı da bir tepkidir; kolektif ve bireysel bir varlığın ifadesidir. Schultz, bu olgunun tek bir şekilde anlaşılamayacağına dikkat çekmekte ve Filistin Milliyetçiliğinin etnografik, dini ve milliyetçi olmak üzere bir dizi farklı söylem kullanılarak anlaşılabileceğini öne sürmektedir. Franks 2006, s. 129
  5. ^ 'Filistin-İsrail çatışmasının terörizm, milliyetçilik ve din için Filistinlilik ve Siyonizm ile İslam ve Yahudilik kisvesi altında iki temel ideolojik motivasyonu vardır'. Franks 2006, s. 181
  6. ^ 'Günde birkaç kez, televizyon, radyo ve gazeteler Avrupalı zihni takıntılı ve ritüel bir Filistinlilik hürmetine odaklıyor. Her şey ondan kaynaklanıyor; her şey ona geri dönüyor. Kederli bir Arap Filistin'i sürekli olarak Avrupalıların sıkıntılı merhametine sesleniyor ve sadece olumsuz terimlerle anılan İsrail'e karşı öfkeli bir nefreti kışkırtıyor: işgal, adaletsizlik, apartheid, Nazizm. Araplar tarafından sömürgeleştirilen geniş Hıristiyan, Budist ve Hindu bölgelerinden küçük bir köşeyi dhimmitude'den kurtaran İsrail nüfusu, başka bir galaksiye sürülmüş gibi görünüyor'. Ye'or 2005, s. 180Şablon:Bsn
  7. ^ 'İbranice İncil ile İnciller arasındaki bağlantıyı bastırarak Hıristiyanlığın Yahudi kaynağını ortadan kaldıran Hıristiyan politikası, Kilise tarafından her zaman karşı çıkılan eski ve kalıcı bir eğilimi temsil eder. İlk olarak, Gnostisizm'den güçlü bir şekilde etkilenmiş olan pagan kökenli ikinci yüzyıl Bizans rahibi Marcion tarafından formüle edilmiştir. Günümüzde Filistin Marksizmi (Filistincilik), zihniyetleri İslami bir ikame teolojisine hazırladığı için Kilise'nin İslamileştirilmesinin önünü açmaktadır. Ye'or 2005, s. 213Şablon:Bsn
  8. ^ 'Açıkça ifade etmek gerekirse, Wilkinson bir akademisyen değildir. Yazdıkları, gerçek bir akademisyenlikten beklenen uzmanlaşmış araştırma türünün dengeli, hakkaniyetli ve ilgisiz bir sunumu için gerekli titizliği göstermiyor. Wilkinson'ın kitabını zaten Siyonist önyargılarını paylaşan popüler kitleler için yazdığı ve diğer bakış açılarına sürekli olarak saygısızlık ederek mesleki etik eksikliğine ihanet ettiği açıktır....Siyonist olmayanlara iftira atma ve saldırma konusundaki kontrolsüz ihtiyacı nedeniyle kitabın ideolojik bir gündemi olduğu açıktır. Kitabın vardığı sonuçlar dayanaktan yoksun, görüşler ve yargılar kanıttan yoksun, muhalefet adil bir sunumdan yoksun ve yazar net bir akademik anlayıştan yoksun. Kitap, Siyonizme ayrıcalıklı bir muamele yaptığı ve Yahudi devleti kisvesi altında Filistin halkına karşı işlenen adaletsizlik ve zulümleri kabul etmeyi reddettiği için son derece dengesizdir. Slade 2016, ss. 21–22
  9. ^ 'Açıkça ifade etmek gerekirse, Wilkinson bir akademisyen değildir. Yazdıkları, gerçek bir akademisyenlikten beklenen uzmanlaşmış araştırma türünün dengeli, hakkaniyetli ve ilgisiz bir sunumu için gerekli titizliği göstermiyor. Wilkinson'ın kitabını zaten Siyonist önyargılarını paylaşan popüler kitleler için yazdığı ve diğer bakış açılarına sürekli olarak saygısızlık ederek mesleki etik eksikliğine ihanet ettiği açıktır....Siyonist olmayanlara iftira atma ve saldırma konusundaki kontrolsüz ihtiyacı nedeniyle kitabın ideolojik bir gündemi olduğu açıktır. Kitabın vardığı sonuçlar dayanaktan yoksun, görüşler ve yargılar kanıttan yoksun, muhalefet adil bir sunumdan yoksun ve yazar net bir akademik anlayıştan yoksun. Kitap, Siyonizme ayrıcalıklı bir muamele yaptığı ve Yahudi devleti kisvesi altında Filistin halkına karşı işlenen adaletsizlik ve zulümleri kabul etmeyi reddettiği için son derece dengesizdir. Slade 2016, ss. 21–22
  10. ^ 'Bu bakış açısından Filistinliler, tıpkı Yahudilerin İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra kısa bir süre için olduğu gibi, ikonik, aşkın kurbanlar haline gelirler. Filistinlilerin çektiği acıların mihrabı önünde neredeyse ruhani bir coşkuyla diz çökenler, artık ana akım söylemde yer edinmiş olan şu tür temaları işlemekten geri durmuyorlar: İsrail, Yahudi devleti.., Güney Afrika'nın eski aparetheid rejiminin bir karbon kopyası olduğu, Nazilerin uygulamalarını bilinçli olarak taklit ettiği, - sapkın Twitter hashtag'i #JHSIL'de formüle edildiği gibi - Suriye ve Irak'ta binlerce masuma tecavüz eden, öldüren, köleleştiren ve başlarını kesen İslam Devleti terör çetesinin bir Yahudi yansıması olduğu'. Cohen 2016, ss. 9–10,10
  11. ^ 'Filistinlilik' özgürlüğe, tartışmaya, açıklığa ve insan haklarına düşman bir hastalıktır," diye yazdı Collier. Bu hastalığa yakalananlara, masumiyetlerini protesto etmek için bir inkar mekanizması sağladığı gibi antisemitizm de bulaştıracaktır. Bu, Filistin dayanışması aktivistlerine yönelik antisemitizm suçlamalarının çoğunun objektif ırkçılık gözlemcilerinden ziyade partizan siyasi muhaliflerden geldiğine dair bir sorunu vurgulamaktadır. Collier uzun süredir İsrail'i savunan ve Filistin aktivizmini eleştiren bir isim ve misyonunu "düşmanlarımızın ne kadar zehirli olduğunu herkese göstermek" olarak tanımlıyor. Monks 2018
  12. ^ 'FİLİSTİN KARŞITLIĞI sadece Kongre'de yaygın değildir. Amerikan toplumunun genelinde yaygındır. Sadece önde gelen medya, iş dünyası ve din adamları İsrail kontrolü altındaki Filistinlilerin temel insan haklarından mahrum bırakılmasını açıkça savunmuyor. Bu hakları savunan Amerikalılar genellikle bunu yaptıkları için cezalandırılıyor. Üniversite kampüslerinde yöneticiler, Filistin yanlısı görüşleri benimsedikleri için sık sık dersleri, profesörlükleri ve hatta tüm öğrenci organizasyonlarını iptal etmektedir. İsrail yanlısı politikacılar ve örgütler, Filistin yanlısı sanatçılara yer vermemeleri için müzelere, tiyatrolara ve konser salonlarına baskı yapmaktadır. 2017 yılında Arizona eyaleti, İsrail'i boykot etmeyeceğini taahhüt etmediği için hapisteki insanlarla çalışan bir avukatla sözleşmesini yenilemeyi reddetti. 2018'de Teksas, gelişimsel engelli çocuklarla çalışan bir konuşma patoloğu boykot etmeme taahhüdünü imzalamayınca aynı şeyi yaptı. Beinart 2021
  13. ^ 'Kamusal söylemde, anti-Semitizm örnekleri çoktur, ancak Filistin ve Filistinlilere yönelik önyargı örnekleri için yapılan bir arama neredeyse hiçbir şey vermez. Bu boşluğu doldurmak ve kötü tasarlanmış Uluslararası Holokost Anma Derneği'nin (IHRA) antisemitizm tanımını onaylama telaşını engellemek için, Filistin karşıtlığına ilişkin bir açıklamaya şiddetle ihtiyaç vardır. 'Rees 2021
  14. ^ 'Squad'ı eleştirenlerin Filistin karşıtı olduğuna dair kanıtlar, Squad'ın Yahudi karşıtı olduğuna dair kanıtlardan çok daha güçlüdür.'Beinart 2021

Kaynakça değiştir

Alıntılar değiştir

  1. ^ Wolf 1973, s. 6.
  2. ^ OED 1989, s. 93.
  3. ^ Sherman 1971, ss. 104,105-106.
  4. ^ Sherman 1971, s. 106.
  5. ^ Wolf 1973. s. 6. 
  6. ^ Said 1984.
  7. ^ Shatz 2021.
  8. ^ Pappé 2010, ss. 463–464.
  9. ^ Franks 2006, ss. 129-130.
  10. ^ Lionis 2016, ss. 21-47.
  11. ^ Cragg 1991.
  12. ^ Haugen 2017, ss. 42–43.
  13. ^ Ye'or 2005, ss. 176–188,177ff..
  14. ^ a b Haugen 2017, s. 43.
  15. ^ Ye'or 2005, s. 185.
  16. ^ Ice 2017, ss. 37-38.
  17. ^ Phillips 2008, s. 120.
  18. ^ a b Haugen 2017, s. 52,n.9.
  19. ^ a b Ice 2017, s. 37.
  20. ^ a b Wilkinson 2007.
  21. ^ a b Wilkinson 2018.
  22. ^ a b Haugen 2017, s. 46.
  23. ^ a b Slade 2016, ss. 1-8.
  24. ^ a b Slade 2016, ss. 2,10.
  25. ^ a b Slade 2016, s. 13.
  26. ^ a b Slade 2016, s. 8.
  27. ^ Dann 2021.
  28. ^ Dann 2010.
  29. ^ Cohen 2016, s. 303.
  30. ^ Moussa 2021.
  31. ^ Beinart 2021.

Atıf yapılan eserler değiştir

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Filistincilik&oldid=32470818" sayfasından alınmıştır