Cereus repandus
Cereus repandus, büyük dikenli cereus oymağından bir kaktüs türü olup Peru başta olmak üzere Güney Amerika'da bulunur. Ayrıca Dev Lobut Kaktüsü, Çit Kaktüsü, cadushi, (Wayuu dilinde[1]) ve kayush gibi adlarla anılır.
| Cereus repandus | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
  Çiçek sistemlerinin çizimi
| ||||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
''Cereus repandus''
Haw. | ||||||||||||||||||
| Sinonimler | ||||||||||||||||||
|
Cereus peruvianus |
Ağaç gibi görünüme sahip olan elma kaktüsünün silindirik' yeşilden maviye kadar gövdesi 10 metre yüksekliğe ve 10–20 cm çapa ulaşabilir. Sadece 1 gece duran ve gece açançiçekleri bulunur. Meyveleri, yerel olarak "pitaya" ya da Peru Elması olarak bilinir. Meyveleri dikensiz olup mor kırmızıdan sarıya kadar türe göre değişen rengi bulunan bir kabuğa sahiptir. Yenilebilir beyaz ve yine ufak gevrek tohumlara sahiptir. Olgunlaştıkça meyvesi tatlılaşır. Aynen diğer pitaya türleri gibi meyve vermesi ve çoğalması için iki bitkinin varlığı gerekir,tozlaşmayı ise geceleyin faal durumda olan yarasa,güveler gibi çeşitli memeli ve böcek türleri sağlar.
Cereus repandus hakkında henüz tam bir araştırma yapılmamış olmakla, süs bitkisi olarak ve meyveleri için yetiştirilmektedir. Ancak yerel halkı mutfaklarında kullanmaktadır. Ayrıca Wayuular Kolombiya'nın Guajira Yarımadasından Venezuelaya kadar kayush olarak adlandırdıkları odununun iç kısmını saz ve çamurla birlikte inşaatlarında kullanmaktadır.[1]
Dipnotlar değiştir
Kaynakça değiştir
- Anderson, Edward F. (2001). The Cactus Family. Timber Press. s. 148-149.
- Villalobos, Soraya; Vargas, Orlando & Melo, Sandra (2007). Uso, manejo y conservacion de "yosú", Stenocereus griseus (Cactaceae) en la Alta Guajira colombiana [Usage, Management and Conservation of yosú, Stenocereus griseus (Cactaceae), in the Upper Guajira, Colombia]. [İspanyolca ve İngilizce önsözlü] Acta Biologica Colombiana 12(1): "99-112 (PDF). 27 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 12 Mart 2011.