Alessandro Parisotti
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Nisan 2015) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Alessandro Parisotti (24 Haziran, 1853 - 4 Nisan, 1913) bir İtalyan bestekâr ve müzik editörüdür.
Bir bestekâr olmasına rağmen, Alessandro Parisotti günümüzde daha çok "arie antiche" (eski şarkılar) denilen şarkı koleksiyonlarının düzenleyicisi olarak bilinmektedir (1890 yayım tarihli, orijinal adı Arie antiche: ad una voce per canto e pianoforte). Orijinal koleksiyon, klasik şan çalışmaya yönelik, üç ciltlik şarkı ve aryalardan oluşan bir kitap halinde yayımlanmıştır, fakat ilk basımdan bu yana bu 3 ciltlik kitap, 24 İtalyan Şarkı ve Aryaları, bazen de 26 İtalyan Şarkı ve Aryaları olmak üzere tek kitap halinde basılmıştır.
Parisotti'nin antik aryalar koleksiyonunu oluşturduğu dönemlerde aslında klasik ve barok dönemlere ait, unutulmuş eski veya antik müziğin keşfi oldukça popülerdi. Buna en iyi örnek Mendelssohn'un, Bach'ın St. Matthew Passion in Leipzig adlı bestesini ortaya çıkarmasıdır (1829). 19. yüzyıl müzisyenleri ve dinleyicileri için yeniden keşfedilen müziği tatmak bir zorunluluktu. Parisotti unutulmuş partisyonları bulup aryalarını piyano eşliğiyle şan çalışmaları için düzenledi.
Parisotti oluşturduğu antik arya koleksiyonlarının arasına kendi bestelerini de koyuyordu, ancak bunları da yeniden keşfettiği eski bestekârların besteleri olarak tanımlamıştı. Hatta, koleksiyonunun içinde bulunan "Se tu m'ami" adlı bestesine de Giovanni Battista Pergolesi adlı bestekârın adıyla yer vermiştir, daha sonra bestenin kendine ait olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca Parisotti çalışmalarında da dikkatsiz biriydi. 'Il mio bel foco ... Quella fiamma' adlı aryaya koleksiyonu arasında Alessandro Marcello'nun bestesi olarak yer vermişti, fakat beste aslında Francesco Bartolomeo Conti'ye aitti. Tüm bu dikkatsizlik ve düzensizlikler Igor Stravinsky'nin Pulcinella adlı balesinin sorgulanmasına sebep olmuştur; çünkü Stravinsky balesini düzenlerken, aslında bir 19. yüzyıl bestesi Se tu m'ami adlı aryayı da Neo-klasik altyapılı balesinin bir parçası haline getirmiştir.
Antik aryalar ve İtalyanca şarkılar, modern şan derslerinin temelini oluşturmaktadır, özellikle de yeni başlayan öğrenciler için. Müziğin kalitesi düşünüldüğünde, aslında bu klasik ve barok dönemlere ait aryalar, 19. yüzyılın salon müziğinden pek de farklı değildir.