Adilşahlar, Hint Yarımadası’nda Bicapur’da 1490-1686 yılları arasında hüküm sürmüş Türk-İslam devletidir.[3]

Adilşah Devleti
1490-1686
1620'de II. İbrahim zamanında Adilşah Devletinin sınırları.
1620'de II. İbrahim zamanında Adilşah Devletinin sınırları.
BaşkentBijapur
Yaygın dil(ler)Dekkan Urducası,[1] Kannada (since 1535)[2]
HükûmetMonarşi
Şah 
• 1490–1510
Yusuf Adil Şah
• 1510–1534
İsmail Adilşah
• 1534
Mallu Adilşah
• 1534–1558
I. İbrahim Adilşah
• 1558–1579
I. Ali Adil Şah
• 1580–1627
II. İbrahim Adilşah
• 1627–1657
Muhammed Adilşah
• 1657–1672
II. Ali Adilşah
• 1672–1686
İskender Adilşah
Tarihçe 
• Kuruluşu
1490
• Dağılışı
1686
Öncüller
Ardıllar
Behmani Sultanlığı
Vijayanagar İmparatorluğu
Babür İmparatorluğu
Portekiz Hindistanı

Hanedanlığın kurucusu Yusuf Adil Şah’tır. Şii oldukları için diğer müslüman devletlerle iyi ilişki kuramamışlar, 1634 yılında Muhammet bin İbrahim zamanında bağımsızlıklarını yitirerek Delhi’de hüküm süren Şah Cihan’a vergi vermek zorunda kalmışlardır. 1686 yılında Sikandar bin Ali zamanında başkentleri düşerek hanedanlıkları son bulmuştur.

Adilşah Hükümdarları değiştir

 
Yusuf Adil Şah soyağacı.
 
Adilşah hanedanının son hükümdarı Sikandar Adil Şah dönemindeki "Bijapur Evi" başlıklı resim. (1680)
 
İbrahim Adil Şah II
 
Sultan Ali Adil Şah II kaplan avlarken, 1660
Yusuf Adil Şah 1490 - 1510
İsmail bin Yusuf 1510 - 1534
Mallı bin İbrahim 1534 – 1535
I. İbrahim bin İsmail 1535 – 1557
I. Ali bin İbrahim 1557 – 1579
II. İbrahim bin Tahmasp bin İbrahim 1579 – 1626
Muhammet bin İbrahim 1626 – 1660
II. Ali bin Muhammet 1660 – 1672
Sikandar bin Ali 1672 - 1686

Kaynakça değiştir

  1. ^ Satish Chandra, Medieval India: From Sultanat to the Mughals, Part II, (Har-Anand, 2009), 210.
  2. ^ Alam, Muzaffar (1998). "The pursuit of Persian: Language in Mughal Politics". Modern Asian Studies. 32 (2). Cambridge University Press. ss. 317-349. doi:10.1017/s0026749x98002947. Ibrahim Adil Shah, who ascended the throne in Bijapur, the Deccan, in 942/1535-36, is reported to have proclaimed Hindavi (in this case Marathi) as the language of his government, entrusting all the important administrative and financial offices to the Brahmans. 
  3. ^ Roux, Jean Paul (1984). Türklerin Tarihi (Historie des Turks). Ad. ISBN 975-506-018-9.