Vikipedi

İsmail Bulatov

İsmail Bulatov (Kırım Tatarcası: İsmail Bulat oğlu Bulatov, Rusça: Исмаил Булатович Булатов; 28 Şubat 1902 - 25 Eylül 1975), II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu'da görev yapan Kırım Tatar generaliydi.[1][2] [3] Çatışmanın başlangıcında yarbay olan rütbesi yükseltilerek tümgeneralliğe terfi ettirildi ve Berlin üzerinden birlikleri yönettiği 21. Ordu'nun komutan yardımcısı oldu. Savaştan sonra sağlığı nedeniyle ordudan istifa etmek zorunda kalmış ve uzun süre askerlik yapmasına rağmen Kırım'a bir daha dönememiş, hayatının geri kalanını Odessa'da geçirmiştir. Kardeşi Zekeri Bulatov da askerlik hizmeti sayesinde 1944'te sınır dışı edilmekten kurtuldu, ancak savaştan sonra Kırım'da ikamet edemedi ve Kattakurgan'da yaşadı.[4]

İlk Yılları değiştir

Bulatov, 28 Şubat 1902'de Yevpatoria'da yoksul bir Kırım Tatar ailesinde doğdu. Babasının erken ölümü nedeniyle, daha okuldayken ailenin geçimini sağlayan kişi oldu. İlk eğitimini tamamladıktan sonra rabfak'a katıldı ve askere gitmeden önce Simferopol'e taşındı. Orduya girdikten sonra Kazan'da iki yıllık bir askeri-politik akademiye girdi. Daha sonra mezun oldu ve 23. Tüfek Tümeni'nde alay komiseri ve parti bürosunun yürütme başkanlığına terfi edene kadar bölük komutanı olarak atandı. 1933'ten 1937'ye kadar Leningrad Askeri-Siyasi Akademisi'nde okudu, ardından 39. Tüfek Tümeni komiseri olmadan önce akademide öğretim üyesi olarak kaldı. Daha sonra 120. Tüfek Tümeni'ne atandı.[5]

II. Dünya Savaşı değiştir

Sovyetler Birliği'nin barbarossa operasyonuna karşı savunmasının ilk aşamasında, Bulatov 120. Tüfek Tümeni'nin geri kalanıyla birlikte Orel'de konuşlandırıldı. Temmuz-Ağustos ayları arasında Yelnya Taarruzu'nun bir parçası olarak karşı saldırı başlattılar, ancak düşman ilerlemesini durdurduktan sonra bölük Eylül ayında yedek rezervine transfer edildi. Kısa süre sonra, aynı birlik Kızıl Ordu liderliği tarafından Yelnya savaşında gösterdiği cesaret nedeniyle ödüllendirilecek olan 6. Muhafız Tüfek Tümeni olarak yeniden ortaya çıktı. Savaş sırasında, Bulatov her zaman Kızıl Bayrak Nişanı aldığı ve albaylığa terfi ettiği ön cephede kaldı. O yılın ilerleyen günlerinde, Alman birliklerinin Moskova'ya ulaşmasını önlemek için Oryol-Tula bölgesinde savaşa katıldı. Aralık ayında Yefremov'u düşman kontrolünden geri alan savaşta yer aldı. Kafasına isabet eden mermi parçaları ile yaralandı, ancak general Konstantin Petrov savaşta aldığı yaralarla öldükten sonra tümenin komutasını alarak savaşta kaldı.[5]

1942'de Bulatov ve general Vyacheslav Tsvetaev, Stalingrad, Don ve Güneybatı Cephelerinde savaşmaya devam eden 20'den fazla tümeni eğiten 10. Yedek Ordu'ya atandı. O yılın Aralık ayında birliğin adı 5. Şok Ordusu olarak değiştirildi ve Stalingrad Cephesine gönderildi. O ayın ilerleyen günlerinde 5. Şok Ordusu Güneybatı Cephesi'ne dahil edildi, ancak iki haftadan kısa bir süre sonra 3 Ocak 1943'te Güney Cephesi'ne yerleştirildi. Orada, birlik Rostov-on-Don, Donbass, Melitopol, Nikolaev ve Odessa savaşlarında savaştı. Aynı yılın Mart ayında Bulatov, tümgeneral rütbesine terfi etti. Haziran 1944'te Baltık Cephesi'nde konuşlanmış 10. Muhafız Ordusu'nun komutan yardımcılığına atandı. Bir önceki ay, ulusu Kırım'dan toplu olarak Orta Asya'ya sürgün edilmiş, "halk düşmanı" ilan edilmiş, birçok medeni haktan yoksun bırakılmıştı. Bulatov Kızıl Ordu'da subay olduğu için Mayıs 1944'te sınır dışı edilmekten kurtuldu, ancak savaş sonrasında da ikinci sınıf bir vatandaş gibi muamele gördü. Ocak 1945'te 2. Beyaz Rusya Cephesi'ndeki 21. Ordu'nun komutan yardımcısı oldu ve Koenigsberg ve Berlin muharebelerine katıldı.[6]

Savaş sonrası değiştir

Savaşın sona ermesinden sonra Bulatov, sağlık nedenleriyle Ocak 1946'da emekli olmak zorunda kalana kadar orduda kaldı. Tüm savaş boyunca Kızıl Ordu'nun sadık bir üyesi olmasına rağmen, Kırım Tatar etnik kökeni memleketine geri dönemeyeceği anlamına geliyordu. Hayatının geri kalanında bölge konseyinin bir üyesi olduğu Odessa'da yaşadı. 25 Eylül 1975'te öldükten sonra Tairovsky mezarlığına defnedildi.[7]

Ödüller değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ Kemal Özcan (2002). Vatana dönüş: Kırım Türklerinin sürgünü ve Milli Mücadele Hareketi, 1944-1991. Tarih ve Tabiat Vakfı. ISBN 978-975-6596-11-1. 20 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 
  2. ^ Martha Brill Olcott; Lubomyr Hajda; Anthony Olcott (26 Temmuz 2019). The Soviet Multinational State. Taylor & Francis. ss. 599-. ISBN 978-1-315-49443-2. 20 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 
  3. ^ Kemal Özcan (2007). Sovyet Belgelerinde Kırım Dramı. Kırım Türkleri Kültür ve Dayanışma Derneği. ISBN 978-975-01184-0-1. 20 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021. 
  4. ^ Veliev, Ablyaziz (2007). Къараманлар ольмейлер: Къырымтатарлар Экинджи Дюнья дженкинде (Rusça). "АнтиквА" нешрияты. ss. 6, 76. 12 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2021. 
  5. ^ a b "Генерал Исмаил Булатов". avdet.org (Rusça). 25 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2019. 
  6. ^ "Генерал Исмаил Булатов". www.qirimtatar.org. 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2019. 
  7. ^ Bekirova, Gulnara. "Исмаил Булатов: "Достоин награждения"". Крым.Реалии (Rusça). 7 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2019. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İsmail_Bulatov&oldid=30770956" sayfasından alınmıştır